Op mijn 39e werd ik totaal onverwacht weduwe. Mijn man besloot na een hele korte periode van depressiviteit een einde aan zijn leven te maken. De wereld stond op zijn kop. Ik moest de keiharde feiten onder ogen zien. In het verschrikkelijke verdriet voelde ik een kracht die mij op de been hield. Hierdoor kon ik moeder zijn voor mijn kinderen van toen 9 en 11 jaar en regelen al wat ik regelen moest. Steun kreeg ik van alle lieve mensen om me heen en heel langzaam besefte ik dat ik mijn leven weer opnieuw moest inrichten. Aan de ene kant was er het hele grote verlies en verdriet, aan de andere kant was er het leven, waaraan ik ook weer deel moest nemen én wilde nemen. Langzaam ontstond er een nieuwe verbinding in de liefde voor mijn man. Het bracht een herschikking van mijn levensprioriteiten teweeg. Door het diepe rouwen maakte ik persoonlijke groei door. Niet als het gevolg van het verlies, maar door te reageren op het verlies. Deze groei bracht me op het pad van de rouw- en verliesbegeleiding en het schrijven van mijn boek over mijn rouwervaring. Het gevoel iets met de ervaringen rondom de dood van mijn man en de ervaringen in de rouw te doen, deden mij besluiten een opleiding te gaan volgen voor rouw- en verliesbegeleidster aan de HGU te Utrecht. In mijn begeleiding is mijn eigen verlieservaring een belangrijke drijfveer. Deze ervaring bracht me groei in kracht, zelfstandigheid en zelfinzicht. Dit in combinatie met mijn baan in de gezondheidszorg en de enorme liefde voor mensen is een prachtige mix voor het begeleiden van mensen met een verlies- of rouwervaring.
Een opleiding tot Sensi-therapeute heeft me veel gebracht; vooral het zien van de mens in zijn geheel. Lichaam en geest zullen elkaar altijd beïnvloeden.
De mensen die ik in mijn praktijk mag verwelkomen, hebben vaak een onverwacht afscheid van een geliefde doorgemaakt of een afscheid, waarbij het leven niet kon worden afgerond zoals men dat in gedachten had. De opleiding tot laatste levensfasebegeleidster kwam op mijn pad. Mensen handvatten geven om het leven op een ‘goede’ manier af te kunnen ronden, mensen over het afscheid na te laten denken, geeft hen rust. Rust om afscheid te kunnen nemen.
In 2017 mocht ik voor het eerst spreken tijdens de uitvaart van een hele lieve vrouw. Dit spreken tijdens een afscheid past mij als een warme jas. Ik mag een week lang meegaan met een familie, die op dat moment vaak zeer verdrietig en kwetsbaar is. Graag geef ik het afscheid zo vorm dat de overledene wordt herkend, dat de familie zich getroost weet en dat er ook gelachen mag worden om grappige anekdotes. Voor (klein-)kinderen in een familie vaak de eerste confrontatie met de dood. Deze (klein-)kinderen krijgen die bijzondere aandacht van mij, zodat de eerste uitvaart in hun leven ook goede herinneringen kan geven.
Ik vind mijn ontspanning in de muziek. Muziek kan me ongelooflijk ontroeren, het kan me ook energie geven en weer oppeppen. Een prachtige harmonie van klanken en woorden die raken, maken mij stil en gelukkig. Ik heb twee revues mogen schrijven. Geweldig om een zelfverzonnen verhaal uitgebeeld te zien worden op het toneel. Dit schrijven van een revue vraagt veel inlevingsvermogen, vraagt om lef en volharding. Als je dan de mensen aan kunt sturen en het stuk ziet er op toneel net zo uit als in je gedachten, dan is dat heel erg gaaf! Mijn leven heeft mij, tot nu toe, veel gebracht. Pijn en verdriet, maar ook heel veel liefde en geluk en groei en ontwikkeling. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Het offer was alleen soms wat te groot… Ik ben blij het leven weer te mogen omarmen met heel veel lieve mensen om mij heen!
En, met een hele lieve man ben ik begin juli 2023 getrouwd. Dit betekent dat ik in mijn privé leven weer mijn meisjesnaam aanneem.. Irma Woestenenk. Mijn bedrijf zal Irma Wagenvoort blijven heten. In de naam zit zoveel emotie en dit is de naam die ook mijn kinderen dragen. Hoe dan ook; ik ben en blijf gewoon Irma. Ik mag een stukje op jouw levenspad meelopen.
Ook heb ik een boek geschreven, "Uitzicht door inzicht". Leer hier meer over mijn boek